بررسی و ارزیابی وضعیت پیاده مداری محیط های پیاده در محدوده ایستگاه های مترو با استفاده از روش qfd و anp (نمونه موردی: محدوده ایستگاه تجریش)

امروزه حمل ونقل به عنوان یکی از مهم ترین عناصر ساختاری بر توسعه شهرها اثرگذار است که در این میان حمل ونقل همگانی با تاکید بر 4 اصل 1- توسعه فشرده 2- اختلاط کاربری ها 3- پیاده مداری 4- تسهیلات حمل ونقل و جابجایی می تواند در شهرها در مقیاس وسیع تر عمل نماید.با توجه به پیشرفت ناوگان حمل و نقل عمومی به خصوص مترو در تهران،ضرورت پرداختن به اصل پیاده مداری در محدوده ایستگاه ها به عنوان امری مهم و ضروری تلقی میشود که در این رابطه مهم ترین مسئله پیش رو شناخت نیازهای عابرین پیاده و از طرفی الزامات فنی مورد نیاز استفاده کنندگان می باشد. در این پژوهش این نیازها ابتدا با بررسی مبانی نظری مربوط به پیاده مداری و توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی استخراج می گردد سپس با استفاده از روش qfd در ترکیبی از anp با بهره مندی از نظرات کارشناسی به اولویت بندی این نیازها پرداخته می شود.پس از الویت بندی نیازها و الزامات فنی وابسته به آن ها با توجه به هدف پژوهش مبنی بر ارزیابی قابلیت پیاده مداری محدوده ایستگاه مترو تجریش، با استفاده از نظرات کاربران از طریق پرسش نامه این نیازها مورد ارزیابی و امتیاز دهی قرار میگیرد که جمع بندی تمام این امتیازات منجر به دستیابی به یک امتیاز نهایی مربوط به قابلیت پیاده مداری محدوده ایستگاه تجریش میگردد. در پایان با تحلیل امتیازات کسب شده مربوط به هر نیاز به نیازهای نیازمند بررسی و برنامه ریزی مجدد در این محدوده ایستگاهی دست می یابیم که به منظور ارتقاء هریک و با مد نظر داشتن اولویت الزامات فنی وابسته به آنها به ارائه پیشنهادات راهبردی در هر بخش پرداخته میشود.